Elandenblues

Na 2 maanden wachten was het dinsdag eindelijk zover: Ik mocht mee op elandenjacht.
En de elandenjacht in Zweden, daar lachen ze niet mee. Bijna iedereen zit die eerste week van het jachtseizoen in het bos en op de brouwerij was er duidelijk veel volk op "vakantie".
Er wordt steeds in team gejaagd omdat het jachtgebied nogal groot is (13000 hectare, verdeeld in verschillende zones). Acht tot tien jagers zitten verspreid op posten en dan zijn er 2 trackers die met honden de elanden opjagen. Er wordt steeds gejaagd in rondes van iets meer dan 2 uur. Daarna komen het hele team terug samen om wat op te warmen, iets te eten en strategieën te bespreken.
De eerste rond samen met Per-Inge het bos in. Net toen de zon aan het opkomen was. Echt zalig om stil in het bos te zitten en heel geconcentreerd te luisteren naar alles wat er gebeurd en beweegt.
Omdat ik maar een dag meekwam moest ik natuurlijk alles eens proberen. De 2e ronde samen met Herman gaan "tracken". En dat was eigenlijk wel het showste van de hele dag. Dwars door het bos, de hond die ineens een eland ruikt en daar als een speer achtergaat. Ja, dat is allesbehalve stilzitten. En gelukzak als ik ben was het dan nog eens fantastisch weer!
In de namiddag was het terug tijd om te jagen (lees wachten op een krukske) en een kwartier voor het einde schiet Kalle toch wel een jonge mannetjeseland! Het was de eerste van het seizoen. En om nogmaals te zeggen dat ik een gelukzak ben: ze jagen van oktober tot januari en daarin mogen ze maar 4 elanden schieten. Weeral een dik chancke zou ik zo zeggen.
De volgende foto-illustratie leert je een eland moet villen (niet voor gevoelige kijkers...). Let vooral ook op de foto met het bizarre karretje om een eland te transporteren, want zo'n dier weegt echt wel een paar honderd kilo dus zonder zo'n karretje heb je anders echt wel héél veel problemen om die eland uit het bos te krijgen.

Voor de rest was de week wel redelijk zwaar. Na het jagen nog in 't labo voor een uurke, woensdag 14 uur in de brouwerij, donderdag 10u, vrijdag nog eens bijna 8. Maar ja, alles moest afgerond worden omdat ik dinsdag naar huis weerkeer.

Gisterenavond kreeg ik dan ineens bericht dat General een ticket had gefixt voor mij om naar het bluesfestival te gaan in Bangbrö (deelgemeente van Kopparberg). Dit bluesfestivalletje is blijkbaar het derde grootste van Zweden met internationale groepen en Zweden van over heel het land die naar hier afzakken (en hier is echt NIETS te beleven, mss daarom dat de blues zo in zijn). De optredens waren eigenlijk nog wel heel tof, goeie muziek, iedereen zatjes, hele families leren kennen want ja, "the belgian guy", die moet iedereen gezien hebben hé!
Maar het was wel zeer tof om nog is een "echt" feestje te doen ipv te zitten op een appartement.Let ook op de zeer leuke foto met een mama van ik-weet-niet-wie... Maar hé met de "belgian guy"
En vandaag nog een thaïs lunchbuffet gaan eten samen met alle vrienden en na 3 volle borden kan ik zeggen dat ik voor de rest van den dag geen honger heb...
En morgen zit het er weeral op, de laatste volledige dag in Zweden.
Jaja België, ik kom eraan.
En alhoewel ik blij ben om terug te keren zal ik vooral de vrienden uit Kopparberg toch wel missen. Want ze hebben me een hele fijne tijd bezorgd.
groetjes
Matthieu



To the swedish friends from Kopparberg: Thank you very much for helping me in the brewery. For the nice weekends and all the friendship. You were way to kind for me and really gave me a good time here. Hopefully I can see you all in the future.... Greetings and best regards Matthieu

o ja hieronder nog een foto van mezelf als roze frigoboxtoerist. Die frigoboxen zijn niet alleen heel lelijk maar ze hebben wel degelijk een nut om m'n ingevrozen stalen naar Leuven te verzenden.

The Boss Team

Men voorlaatste week meten en het is weer gevlogen.
Vrijdagavond was het teambuilding activiteit van de productieploeg en ik mocht mee :-)
Ik vond da wel sjiek want eigenlijk werk ik helemaal niet voor de brouwerij maar ik kom natuurlijk wel in contact met al die mannen....
Het plan was dus om in Hällfors te gaan eten en dan te gaan bowlen.
Het enige probleem met zo'n activiteit op het platteland van Zweden is vervoer. Dus werden er 2 busjes gehuurd van de basisschool en zo kon iedereen toch mee. De bowling lag nog redelijk dichtbij op 40 km. Stilaan beginnen grote afstanden wel wat te wennen alhoewel het nog altijd gek is dat je zo ver moet gaan om iets te gaan doen of weg te gaan.
Aangekomen wachtte het lekkere eten al op ons: taco's met alle soorten groenten en een hele hoop sauzen. En dan kon je ook nog kiezen tussen taco's of burrito's etc...
Daarna tijd om elkaar af te troeven in de bowling. Ik werd ingedeeld in The Boss Team samen met Per-Inge en Asa. En wonderwel wonnen we het eerste spelletje. Daarna nog een heerlijke score van 133 gehaald maar de andere spelletjes zijn niet de moeite om te vernoemen :-) .
Na dat eerste spelletje werd het wel discobowling met blacklights, discomuziek etc... Allemol eel leutig!!!
Nadat we de busjes hadden terug gebracht nog een bezoekje gebracht aan Ansans maar zo heel speciaal was dat niet. Ik heb daar nog 3 pintjes gedronken (men enige van die avond want ik was de chauffeur dus nuchter...) maar uiteindelijk lag ik er in om 2u. Naar Zweedse normen een goei feestje :-)

Zaterdag de hele dag niets gedaan. Uitgeslapen, ontbijt in Fagers (de lokale bakkerij samen met de vrienden van Kopparberg) wat gecomputerd, wat TV gekeken, wat boekje gelezen, wat grafiekjes gemaakt voor men thesis. En 's avonds om elf uur nog samen met Morgan naar Ludvicka (40km verder) gereden om General op te pikken. Echt heel loos om gewoon 2 uur te rijden maar ja, ik had echt nood om buiten te komen. In Ludvicka heeft General dan nog 10 cheeseburgers gekocht in de MacDonalds. TIEN cheeseburgers, da heb ik echt nog nooit iemand zien bestellen. Maarja, hij was zat en had honger.

Vandaag dan opnieuw uitgeslapen en omdat het zo'n goed weer was naar het meer gewandeld en daar in het zonnetje men boek uitgelezen.

En binnen een half uurtje diner bij Morgan en Liss. Peruaanse kip... ik ben eens benieuwd.
En vannacht terug beginnen met de nachtshift, want we gaan opnieuw iets proberen met de filter en die is ook opnieuw volledig proper dus ik ben benieuwd wat de resultaten geven.
En voor de rest van de week zal het wel heel druk zijn. Er wordt heel veel gefilterd (8000 hl, terwijl een normale week zo'n 5000hl is), op dinsdag ga ik nog een halve dag mee op elandenjacht, ik ben uitgenodigd bij Magnus om eens te komen eten, kmoet mijn finaal rapport nog verder afwerken tegen het weekend, resultaten verwerken van de komende week, zien dat ik absoluut niets vergeet te kopieren etc en dan nog alles in orde maken om stilaan terug te komen.
Alhoewel ik nog steeds niet weet wanneer ik juist terugkom. Rickard, de baas, heeft al anderhalve week niet laten weten wanneer hij tijd heeft voor die afsluitende vergadering waar ik ook men rapport moet voorbrengen. Dus ook de vliegtuigtickets zijn nog niet geboekt. Maar hopelijk komt dat allemaal in orde in het begin van deze week.
Groetjes
Matthieu

En dit is em....

Ja beste vrienden,

Velen vragen zich waarschijnlijk af wat ik hier nu eigenlijk in Zweden zit te doen. Waar ik werk en hoe ik dat aanpak.
Wel om u van antwoorde te dienen is er een beknopt fotoverslag van mezelf en de brouwerij....
De eerste foto is er eentje van mezelf in 'werkuitrusting'. Verplicht te dragen in de brouwerij: veiligheidsschoenen, labojas onnozel blauw petje en oorbeschermers. Dat laatste is verkrijgbaar in verschillende modellen en ik heb gekozen voor het KING SIZE model dat eenvoudig over je oren past en je tenminste niet elke keer in en uit je oor moet prutsen! . Verder beschik ik nog over optionele knaloranje handschoenen die ik alleen gebruik als ik met zuur in aanraking moet komen en een mondmasker. Een veiligheidsbril heb ik hier wel nog niet gezien. Taart eten in het lab of daar iets drinken is niet zo vreemd en niemand zal daar dan ook van opkijken. Is niet het eerste dat wij ooit hebben geleerd dat er nooit gegeten of gedronken mag worden in het lab?

Zoals bijna elke week is er wel is een moment dat er ergens taart staat. Zoals deze keer in het 'Brygghus'.Ergens in het labyrinth van de brouwerij...De volgende foto is van de filter control room waar de PC's staan met de besturing.Het ontzettend volledig uitgeruste labo, met alles erop en eraan! NOT!!!! Eigenlijk is het labo van de brouwerij een beetje zielig. Er is geen enkele trekkast, slechts een beperkt aantal toestellen (waarvan ze soms zelf niet zeker zijn of die wel voldoende werken en of de calibratie wel optimaal is...) en het is misschien zo groot als een gemiddeld kot in Leuven. Ook hebben ze nog steeds geen beschikking over een deftig computersysteem om alle gegevens in te voeren zodat iedereen die onmiddelijk kan bekijken. Nieuwe resultaten schrijf je op in een map en dan bel je de verantwoordelijke van de betrokken dienst dat ze dat in de computer moeten invoeren. Ja er is nog ruimte voor véél verbetering... Maar de mensen die er werken zijn wel zeer fijn en altijd paraat om me te helpen dus dat is wel goed.

En dat was een zeer kort overzicht waar ik tijdens een dag in de brouwerij zoal te vinden ben.
En morgen personeelsfeestje (diner+bowlen) met de productie-eenheid. Het nadeel van het zweedse platteland: de bowling is 50km verder...
Nog een fijn weekend
groetjes
Matthieu

botsauto's

Heb eindelijk het filmpje te pakken gekregen van de botsauto's.
Het doel was niet alleen elkaar rammen maar ook nog petskes geven erbovenop!
Veel plezier
o ja: let vooral op men signature moove aan het eind van het filmpje...

'Hell town boys' Roadie

Week 40 zit er weeral op.

Ja ik weet het, niet veel mensen denken in de vorm van weeknummers maar omdat ik elke dag met die filter bezig ben en ze dat daar wel doen begin ik dat dus gewoon te worden :-)
Deze week was op thesisvlak redelijk gewoontjes. De filter draait (en nog redelijk goed ook) dus er wordt veel gefilterd. Maar natuurlijk, als een ding goed gaat, dan loopt iets anders wel mis. De filter draaide deze week dus zeer goed maar dan hadden ze weer problemen in de bottelarij.
Door vertragingen en een ondercapaciteit van tanks voor gefilterd bier lag de filter regelmatig stil met als gevolg zeer onregelmatige filtratie uren. Maar stilaan begint dat wel te wennen...
Donderdagmiddag was al het bier voor de week reeds gefilterd met een extra buffer van 700hl voor komende week dus het weekend kon beginnen... Neje dat is gelogen, tijd voor resultaten te verwerken en vele uren met excell te prutsen om grafieken te genereren.
Ik zal deze week eens proberen wat foto's van de brouwerij online te zetten, dan zien jullie ook waar ik mee bezig ben... (en ik weet het, ook nog dat filmpje van die botsauto's)

Dinsdag ben ik nog naar de kapper geweest en het resultaat is nogal....................KORT (zoals je kan zien in mijn ontzettend geposeerde foto).

Vrijdag was het tijd voor het weekend in te zetten op Kopparbergse manier: een feestje bij iemand thuis die bijna niemand kent. Of niemand kan uitstaan. Want die gast, Putte (wa ne getto naam) is een beetje achter en niet zo heel gezellig om mee rond te hangen. Maar geen probleem als je er met 20 man binnen komt. Het feestje kan je altijd zelf bouwen. Putte heeft wel de beste relaxzetel ooit en is fan van draken. Zelfs zijn WCborstel heeft een drakenhouder(zie foto). En eigenlijk heeft die nog een zalig appartement (duplex eigenlijk) met op de 2e verdieping een repetitiekot en ne zetel+ bar etc... Maar ja, niemand komt daar vrijwillig omdat het gewoon gene gezellige kerel is.
Het grappige ooit is wel de megabaswoofer die in zijn woonkamer stond. Het was ooit gebouwd om de hele koffer van een VW golf te vullen maar nu werd het gebruikt als speaker voor zijn audio-installatie. Let vooral op de WC-bril (WTF!!!!!!!!!!!!!!) die op de voorkant hing. Er stond natuurlijk een draak op. Ja die jongen heeft ze toch ni allemaal ze..Hierboven ook nog een foto van Amanda, men nieuwe huisgenote, samen met torbjorn.
Uiteindelijk was het feestje nog wel plezant, alleen moesten we een uur terugwandelen omdat we wel een rit heen maar geen rit terug hadden gevonden. En de enige taxi rijdt hier enkel tot 24u.

Zaterdag had ik dan een ongelooflijke kans om samen met Jimmy en Juké mee te gaan als roadie van de 'Hell Town Boys'. Ze vormen een bandje dat op feestjes covertjes speelt en zorgt voor sfeer. Dat concept wordt ook wel Troubadour genoemd en is vrij populair in Zweden.
Ze moesten spelen op een conferentie van "Save the children". Een of andere jeugdorganisatie van 13 tot 17 jarigen. En ik moet zeggen: het was wel lachen. Al die kinderen waren zeer enthousiast en als internationale roadie (aangekondigd voor het hele publiek als: imported from Belgien) kon ik dan ook op heel wat belangstelling rekenen en werd ik eigenlijk verplicht om zo goed als de hele tijd mee te dansen.
Het leven van een rasechte roadie is niet te onderschatten. Zo moest ik 2 boxen, een mengpaneel en een elektrisch drumstel dragen (wat natuurlijk totaal niets is) maar ook de papieren van de muziekquiz ophalen, taart eten (want het was de 5e verjaardag van "Save the children") dansen met 15jarigen en werd er ook een avondmaal voorzien. De organisatie had falafel geregeld maar jammer genoeg was het vegetarisch eten op toen wij een uur later aan tafel konden aanschuiven. Hadden wij even pech!!! De chef van het restaurant kwam dan maar vragen of we eventueel entrecote in de plaats wilden. We hebben niet echt geweigerd en hem maar snel 2 jupilers gegeven, die ik nog over had van men reisje naar Stockholm, om hem te bedanken voor het lekkere eten. Iedereen tevreden! (Wat Belgisch bier toch niet kan doen :-) )Juké met een heerlijke stukje taart
Toen we naar Klacken reden (waar het optreden doorging) nog ontzettend veel geluk gehad. Toen we langs m'n huis reden zei ik van: "How, stop kga nog snel men lackerols meenemen". En een halve seconde later lopen er ineens 3 herten over de weg op zo'n 10 meter voor de auto. Met wat pech reden we dus op dat moment net op die plek en zou het wel eens goed mogelijk zijn geweest dat we zo'n hert hadden geramd. (Weetje: de grootste oorzaak van auto-ongelukken in Zweden is het botsen met elanden en herten op de weg...).

En vandaag is het lazy sunday. Straks een filmpe gaan kijken met iedereen en een pizza gaan steken in de pizzeria om het weekend weer af te sluiten. En vanavond om 22u begint de nachtploeg dus ga ik eens kijken of ik men eerste stalen moet nemen.
Hieronder staat ook nog een foto van een camion om iedereen een indruk te geven wat voor mastodonten hier rondrijden. (dat is dus véééééééél langer dan bij ons hé)

groetjes
Matthieu
ps Ik heb eindelijk een vage datum over men terugkeer: WEEK 43 (de week van de 24urenloop).
Er is die week een afsluitende vergadering in de brouwerij waar ik al men resultaten in het kort mag weergeven (dus er wacht me nog heel wat werk in 2 weken). Met natuurlijk al enkele conclusies en opmerkingen/bedenkingen. Dus ik zal men best nog mogen doen :-)
Maar verwacht me dus maar al terug op 24 oktober. En feestje op 26 oktober in de Gnorgl :-), is het niet Yean?